"İhtilaf, hodfuruşluk, meyl-ül ağalık, milleti istihdam, aldanmak ve aldatmak, suni Kürtlük muktezasından gösterilse; şahit olunuz, o Kürtlükten istifamı veriyorum." İzah eder misiniz?
Değerli Kardeşimiz;
"Eğer dâiye-i teferrüd, ihtilâf, hodfuruşluk, meyl-ül ağalık, milleti istihdam, aldanmak ve aldatmak, sun'î Kürtlük muktezasından gösterilse; şâhid olunuz, o Kürtlükten istifamı veriyorum... Ve cesaret ve sadakat ve diyanetin unvanı olan tabii Kürtlükle iftihar ediyorum. Nasıl ki, zaman-ı istibdatta bu tabii Kürtlük için timarhaneye düştüm." (Asar-ı Bediiyye, Nutuk-7: Benim Gibi Bir Asabi ve Sinirli...)
Tek olma hevesi, ayrışma, kendini beğenmişlik, ağalık beylik eğilimi, toplumu yönlendirmek, hem aldanmak hem de aldatmak düşüncelerini içeren yapmacık bir Kürtçülükten uzağım ve böyle bir Kürtçü olma düşüncesinden istifamı sunuyorum.
Ama cesaret ve sadakat ve dahi dindarlığın bir unvanı olan doğal Kürt olmakla iftihar ediyorum. Kürtler kaba bir derece bedevi olabilirler, ama tabiatlarınde cesaret, sadakat ve samimiyet vardır. Doğal Kürtlüğü böyle yapmacık Kürtlüğe tercih ediyorum.
"...Divânelerin hekîmine dedim: "Eğer müdahane, temelluk, tazarru-u sinnurî, tabasbus-u kelbî, menfaât-ı umumiyeyi menfaat-ı şahsiyeye feda etmek aklın muktezasından addedilmek lazım gelirse; şâhid olunuz, ben o akıldan istifamı veriyorum ve divanelikle iftihar ediyorum." (bk. age., a.y)
Eğer yalakalığı, dalkavukluğu, kedinin kirli yanaşmasını, köpek yalakalığını, kamu yararını şahsi menfaate feda etmeyi aklın birer gerekliliği olarak gösteriliyorsa, iyi bilinki ben böyle bir akıldan uzağım ve deli olmakla ve deli kalmakla iftihar ederim.
"Ey Kürdler!.. Timarhaneyi kabul ettim, Kürdlüğü lekedâr etmemek için irade-i pâdişahı ve maâş ve ihsan-ı şahâneyi kabul etmedim." (bk. age., a.y)
O zamanın Osmanlı bürokratları, Üstad'a susması, başlarına iş açmaması adına maaş ve hediyeler teklif ediyorlar. Üstad'ımız da tabii Kürtlüğün bir gereği olarak bu rüşvetleri reddediyor.
Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü
