Kur'an-ı Kerim'in; kendi kendini kemal-i haşmetle göstermesi, kemalatını söylemesi, layık olduğu medhi kendi kendine etmesi, hakkında bilgi verir misiniz?

Değerli Kardeşimiz;

Kur’an-ı Kerim’in kendi kendini övmesi ve methetmesi iki türlüdür. Birisi ifade ve üslubunda kırka yakın mucizeler ile şaşaalı ve haşmetli bir şekilde kendini izhar ve ilan etmesidir ki; bu daha çok hâl dili ile kendini medih ve sena sınıfına girer. Üstad Hazretlerin en ziyade dikkat çektiği medih ve sena bu cihettir. Risale-i Nurların çok yerlerinde hususan Yirmi Beşinci Söz'de bu medih ve senanın tafsilatı izah edilmiştir.

İkincisi ise; bizzat Allah’ın ayetleri ile kendi kitabı hakkında yapmış olduğu medih ve senalardır. Bu hususta Kur’an'da çok ayetler mevcuttur. Bunlardan bazılarını numune kabilinden takdim edelim:

“İşte Kitap! Şüphe yoktur onda. Rehberdir müttakilere.” (Bakara, 2/2)

"De ki: And olsun, eğer bu Kur'ân'ın benzerini getirmek için insanlar ve cinler bir araya toplanıp da hepsi birbirine yardımcı olsalar, yine de onun benzerini getiremezler." (İsrâ, 17/88)

"Elif, Lâm, Râ. Bu Kur'ân öyle büyük bir kitaptır ki, insanları Rablerinin izni ile karanlıklardan aydınlığa, her şeye galip ve hamde layık olan Allah'ın yoluna çıkarman için onu sana indirdik." (İbrahim, 14/1)

"Ona ne önünden ne de ardından batıl gelemez. O hüküm ve hikmet sahibi, öğülmeye layık olan Allah tarafından indirilmiştir." (Fussilet, 41/42)

"Bu kitabın indirilişi, Azîz ve Hakîm olan Allah tarafındandır." (Zumer, 39/1)

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü