MEMER

Memer, yol ve geçit mânâsına geliyor.

Aynada güneş temessül eder, yani bir misâlini onda gösterir. Ayna da bu sayede parlar ve aydınlığa kavuşur. Aynı ışık bir taşın da üzerinden geçer, ama o taş bu nimetten gereğince istifade edemez. Güneş taşta “temessül etmemiş” yani onda bir misâli, bir görüntüsü teşekkül etmemiştir. Dolayısıyla taş, ışığa mazhar olamamış sadece memer olmuştur.

Hem deme ki: “Ben mazharım. Güzele mazhar ise, güzelleşir.”

Zira, temessül etmediğinden mazhar değil, memer olursun.
(Sözler)

Memerin sözlük mânâsından hareketle şöyle diyebiliriz: Bir yoldan âlim bir zatın geçmesiyle o yola ilimden bir nasip, bir pay düşmez. İlmini amele dökemeyen bir kimsenin dimağı da o yol gibidir.

“Faydasız ilimden Allah’a sığınırım.” buyuran Allah Resulü (asm) bir yönüyle de bize bu gerçeği ders verir. İlim de bir nurdur, ama insan ilim tahsil ettiği halde kendisindeki karanlıklar izale olmamışsa, ilimden fayda görememiş demektir. İlim takvayı artırırken o, günahları rahatlıkla işleyebiliyorsa onun ilimden nasibi bir kayanın güneşten nasibi kadardır. Güneş o kayayı sadece ısıtmış, hararetini artırmıştır.

Bu içeriği faydalı buldunuz mu?
Yükleniyor...