"Müslümanlarda ise, öyle makamlara girenler, nadiren tam dindar ve salabetli kalırlar." İslam'da halifelik makamı idarecilerin dindar bulunmalarına vesile değil midir?

Değerli Kardeşimiz;

Halifelik makamının dinî ciheti olduğu gibi siyasî vechesi de bulunuyor. Ama ekseriyetle siyasî vechesi daha ağır basıyor. İslam tarihinde Emeviler ve Abbasiler döneminde çoğu halifeler fasık ve zalim idiler. Mesela, Yezid halife iken Hazret-i Hüseyin Efendimizin kafasına keserek şehid etmiştir.

Keramet halifelik makamında ve unvanında değil, insanın kalbinde ve ruhundadır. İnsanın kalbindeki iman ve takva tahkiki olmaz ise, makam insanı aldatır, ene ve gurur gayyalarına düşürür. Dünya saltanatına geçen ya nebiî gibi masum olmalı veyahut Hulefâ-i Râşidîn ve Ömer ibni Abdülâziz-i Emevî ve Mehdî-i Abbasî gibi harikulade bir zühd-ü kalbî olmalı ki, aldanmasın.

Dört Raşid halife, Ömer Bin Abdulaziz ve Mehdi-i Abbasî gibi imanı sağlam, kalbi takvalı insanlar bu makamı hakkı ile ifa edebilmişler, diğer halifelerin ya da padişahların ekserisi makamın verdiği kuvvetle zulümler yapmışlardır.

Üstad'ımız bu hususu şu şekilde hülasa etmektedir:

"Eğer denilse: 'Neden hilâfet-i İslâmiye Âl-i Beyt-i Nebevîde takarrur etmedi? Halbuki en ziyade lâyık ve müstehak onlardı.'"

"Elcevap: Saltanat-ı dünyeviye aldatıcıdır. Âl-i Beyt ise, hakaik-i İslâmiyeyi ve ahkâm-ı Kur'âniyeyi muhafazaya memur idiler. Hilâfet ve saltanata geçen, ya nebî gibi mâsum olmalı, veyahut Hulefâ-i Râşidîn ve Ömer ibni Abdülâziz-i Emevî ve Mehdî-i Abbâsî gibi harikulâde bir zühd-ü kalbi olmalı ki, aldanmasın. Halbuki, Mısır'da Âl-i Beyt namına teşekkül eden devlet-i Fâtımiye hilâfeti ve Afrika'da Muvahhidîn hükûmeti ve İran'da Safevîler devleti gösteriyor ki, saltanat-ı dünyeviye Âl-i Beyte yaramaz; vazife-i asliyesi olan hıfz-ı dini ve hizmet-i İslâmiyeti onlara unutturur. Halbuki, saltanatı terk ettikleri zaman, parlak ve yüksek bir surette İslâmiyete ve Kur'ân'a hizmet etmişler."

"İşte, bak: Hazret-i Hasan'ın neslinden gelen aktablar, hususan Aktâb-ı Erbaa ve bilhassa Gavs-ı Âzam olan Şeyh Abdülkadir-i Geylânî ve Hazret-i Hüseyin'in neslinden gelen imamlar, hususan Zeynelâbidin ve Cafer-i Sadık ki, her biri birer manevi mehdî hükmüne geçmiş, mânevî zulmü ve zulümatı dağıtıp envâr-ı Kur'âniyeyi ve hakaik-i imaniyeyi neşretmişler, cedd-i emcedlerinin birer vârisi olduklarını göstermişler." (Mektubat, On Dokuzuncu Mektup, Beşinci Nükteli İşaret.)

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü