“Sana müştak ve müteşekkir şu muti raiyetini başıboş bırakıp idam etme.” cümlesinden yokluk mu kastediliyor?

Değerli Kardeşimiz;

Bir önceki cümle, “Bizi zeval ve teb’id ile tazib etme” idi. Bu cümle de aynı mânayı te’yid için kullanılmış oluyor. Cenâb-ı Hak, bu dünyada hadsiz nimetleriyle beslediği, onlara akıl vererek marifet ve muhabbet kapısını açtığı insanları, husûsan bu nimetlere karşı itaat ile ibadet ile mukabele eden muti raiyetini zevale mahkûm edip beka nimetinden uzak kılmayacak, onları “müştak oldukları ve layık oldukları saadet-i ebedîyeye” mazhar kılacak, adem zulmetine (yokluk karanlığına) mahkûm etmeyecektir.

“Madem cemal, kemal, rahmet bâkidirler ve sermedîdirler; elbette o cemal-i bâkinin âyine-i müştakı ve o kemal-i sermedînin dellâl-ı âşıkı ve o rahmet-i ebedîyenin muhtac-ı müteşekkiri olan insan, bâki kalmak için, bir dâr-ı bekaya girecek ve o bâkilere refakat için ebede gidecek ve o ebedî cemal ve o sermedî kemal ve daimî rahmete, ebed-ül âbâdda refakat etmek gerektir, lâzımdır.”(1)

(1) bk. Lem’alar, Otuzuncu Lem’a, Altıncı Nükte.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü