"O’na abd ve asker olmak" ifadesinde, askerlikle kulluk eş anlamda mı kullanılmıştır?

Değerli Kardeşimiz;

Bir âyet-i kerîmede; “...Semavat ve arzın orduları Allah’ındır...” (Fetih 48/4) buyruluyor. Buna göre her kul Allah’ın askeridir. Kul ve köle, efendisinin emri altındadır ve onun verdiği görevleri eksiksiz olarak yerine getirmeye çalışır. Asker de öyledir. O da kışladan içeri girdiğinde bütün şahsî arzularını geride bırakır, kendi keyfi ve isteği yönünde değil, kumandanının emri dairesinde hareket eder.

“… Ubudiyeti emreden tekliftir. Mükellefiyetini îfa edenin, mükellefiyet müddetince, mükellefiyet-i askeriye gibi yemekleri, libasları ve sair hayat lâzımeleri hazine-i Rahmandan verilir. Mükellefiyet-i askeriye iki buçuk senedir. Amma mükellefiyet-i ubudiyet, müddet-i ömürdür.”(1)

Abd kelimesinde, “Mülk umumen O’nundur.” mânası biraz daha galiptir. Bir kulun, ne bedeni ne ruhu ne de istifadesine sunulan kâinat ve içindeki eşya, onun şahsî malı değildir. İnsan, bunların tümünden, kulluk şuuruyla faydalanmaya çalışacak, işlerini rıza dairesinde görecektir.

(1) bk. Mesnevî-i Nuriye, Onuncu Risale.

Selam ve dua ile...
Sorularla Risale Editörü